เรื่องราวและเบื้องหลังที่น่าสงสารของสุนัขจรจัด
ตามธรรมดาแล้วลูกสุนัขเมื่อแรกเกิดจะน่ารักมาก
มีขนปุกปุยฟูรอบตัว หน้าตาน่ารัก น่าเอ็นดู ทำให้น่ารักและน่ากอด ขี้ประจบ
ชอบเล่นซุกซน และทำให้คนอยากมีสุนัขไว้เป็นเพื่อน
ในจังหวัดสุราษฎร์ธานีของเราก็เหมือนกับที่หลาย
ๆ แห่งในประเทศไทยและทั่วโลก
เรื่องการดูแลและช่วยเหลือสัตว์ยังไม่ค่อยมีความสำคัญเท่าไรนักกับสังคม
เพราะฉะนั้นลูกสุนัขจรจัดที่น่าสารจึงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วไม่น่าเชื่อและห่างไกลจากความช่วยเหลือ
แต่ก็ยังมีชาวบ้านที่มีจิตเมตตารักและสงสารสุนัขบางท่านก็นำลูกสุนัขจรจัดไปเลี้ยงดูที่บ้าน
บางท่านก็นำอาหารมาแจกแก่สุนัขจรจัดตามถนนทุกวัน
แต่ก็ยังน่าเศร้าใจที่ยังมีสุนัขจรจัดอีกมากหลายที่ยังถูกทอดทิ้งไม่มีใครให้ความเอาใจใส่เหลียวแล
และนอกจากนั้นก็ยังมีการซื้อขายลูกสุนัขที่มีเชื้อสายพันธ์ผสม
มีชื่อเสียงที่ได้มาจากการผสมพันธ์ที่ไม่ถูกต้องในร้านขายสัตว์เลี้ยงทั่วไปซึ่งเป็นความจริงที่น่าเศร้าใจเมื่อคิดถึงสภาพที่น่ากลัวนั้น
ในเมืองของเราไม่มีความสนใจและไม่ให้ความสำคัญกับคำว่าความปลอดภัย
แทบทุกวันและเป็นของธรรมดาท่านจะได้เห็นคน 5
คนนั่งซ้อนกันบนจักรยานยนต์โดยมีสุนัขพู๊ดเดิ้ลตัวเล็กเท่าตุ๊กตา
สองขายืนอยู่บนเข่าของคนขับและมือของมันก็แตะอยู่บนราวข้างหน้าคนขับ
น่ากลัวเท่านั้นยังไม่พอ บางครั้งคนขับยังมีการกางร่มกันแดดอีกด้วย
สุนัขตัวโตที่ไม่มีสายพันธ์ผสม ไม่มีชื่อเสียง(เพ็ดดีกรี)ไม่ถูกนับเข้าเป็นสัตว์เลี้ยงหรือเป็นสุนัขของครอบครัว
แต่ก็ยังมีบ้านหลายบ้านที่เลี้ยง “หมาไทย”เอาไว้เฝ้าบ้าน
ให้อาศัยอยู่ข้างนอกบ้านในขณะเดียวกันสุนัขที่มีสายพันธ์มีชื่อเสียง ได้ถูกเลี้ยงดูอยู่ในบ้าน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น